diziyi şimdiye kadar 3 kez izledim. her izlediğimde dizideki arkadaşlığı kıskandım, dizideki karakterlerle ortak noktası olan arkadaşlarımı dizidekilere benzettim, dizi her bittiğinde üzüldüm. ancak bu izleyişimde bu dizi bana hayatımda yaptığım en büyük değişiklerden birini yapmam için ilham verdi. yazının geri kalan kısmı spoiler, şimdiden uyarayım :(
---
spoiler ---
bir bölümde ted'den gnb için bir ''kovma odası'' yapması isteniyordu, bu kattakinin aynısı olsun diye de altını çiziyorlardı isteklerinin. süper mimarımız ted ise bu kovma odasının sonuna havuzlar, koridorun sonuna psikolojik danışmanlar gibi antin kuntin şeyler dizayn ediyor ve kovma odalarından birinde kovuluyordu.
---
spoiler ---
hayatın ta kendisini yakalayabileceğiniz bir sahnedir aslında. çoğu zaman biz insanlar böyleyizdir, ünlü bir sözde dediği gibi adımızı son hatırlayan insan da öldüğünde tamamen yok olacağız. sırf bir gün yok olmamak için, her yaptığımız işe kendimizden bir şeyler katmaya çalışırız. kendimizin bir ''signature''ını bırakmak isteriz yaptığımız her işe, bir sihirli dokunuş, insanlar baktığında ''bu işe x'in de elinin değdiği belli oluyor'' desin isteriz her zaman. hatta bunu ikili ilişkilerimizde de yaparız, hep bir adım ileri gitmek isteriz, o şey bize ait olsun diye.
ama hayatta bazı şeyler bir kovma odasıdır. onu kovma odası yapan o detaysızlık, o sihirli dokunuşsuzluktur. bunu anlayıp elimizden geçen bazı şeylere hiç dokunmamak gerekir. o şey her neyse, o doğal haliyle, öylece durmalıdır. ne bir sihirli dokunuşa, ne de bir ''signature''a ihtiyacı vardır. insanlar bazı şeylere bir ''task'' olarak bakmalıdır, üstüne fazla düşünmemeli, o ''task''ın bitmesini üzüntüyle karşılamak yerine, yanına bir tik koymalıdır. başımıza gelen her olayın, yaşadığımız her ilişkinin bizden izler taşımasına ya da bizde izler bırakmasına gerek yoktur bazen.
işte ben bu sahne sayesinde 4 yıldır unutamadığım eski kız arkadaşımı unuttum.
teşekkürler ted!